Jednym z uproszczonych i chętnie stosowanych systemów rozliczania podatku dochodowego od działalności gospodarczej niewielkich firm, jest tzw ryczałt ewidencjonowany. Może on być stosowany przez osoby fizyczne (lub ich spółki cywilne) prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, prawie przez każdego rozpoczynającego swą działalność.
Istnieje tu co prawda limit osiąganych przychodów (nie więcej niż równowartość 150 tys. euro rocznie), jednak w początkowym okresie owo ograniczenie jeszcze nie występuje. Zastrzeżeniami są jedynie niektóre (nieliczne w sumie) wyłączenia z uwagi np. na swoistą sytuację prawną podmiotu czy też rodzaj prowadzonej działalności (np. nie mogą stosować tego ryczałtu osoby osiągający przychody z aptek, lombardów, kantorów walutowych, handlu częściami i akcesoriami do pojazdów itd.).
Nic w tym dziwnego, że na początku naszej gospodarczej działalności nie chcemy zbytnio wgłębiać się w księgowo – ewidencyjne zawiłości. Cenimy sobie wówczas przede wszystkim proste rozwiązania, nie wymagające prowadzenia szeregu pracochłonnych urządzeń księgowych w celach ewidencyjnych. Do prawidłowego rozliczenia się z fiskusem, przy zadeklarowaniu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, wystarczy nam jedynie kilka prostych rejestrów.
Najważniejszym i niezbędnym naszym obowiązkiem jako ryczałtowca, będzie prowadzenie ewidencji przychodów. Obowiązek taki powstaje od dnia zadeklarowania przez nas tej formy opodatkowania (tj od początku roku podatkowego lub osiągnięcia pierwszych przychodów, przy rozpoczynaniu działalności w trakcie roku). Możemy nie prowadzić takiej ewidencji jedynie w przypadku, gdy osiągamy przychody jedynie z najmu, dzierżawy czy umów o podobnym charakterze. Wówczas wystarczą ustalenia zawarte w pisemnej umowie.
Zapisów w takiej ewidencji przychodów musimy dokonywać chronologicznie, rzetelnie, w oparciu o stosowne dokumenty, w terminie do 20 dnia miesiąca następnego, za miesiąc poprzedni. Znaczącym ułatwieniem przy ryczałcie ewidencjonowanym jest fakt, że nie musimy rejestrować wszelkich ponoszonych przez nas kosztów, gdyż nie stanowią one elementu uwzględnianego przy obliczeniu należnego podatku. Jednakże istnieje tu wymóg gromadzenia i przechowywania dowodów zakupu naszych towarów (przez okres co najmniej 5 lat). Ustawodawca wprowadził takie rozwiązanie jako element służący ewentualnej ocenie rzetelności ewidencji czy też sytuacji ekonomicznej podmiotu.
Ponadto wszyscy opodatkowani ryczałtem ewidencjonowanym zobowiązani są do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie dokonujemy tu co prawda żadnych odpisów amortyzacyjnych, ale obowiązek prowadzenia ich wykazu wynika z odrębnych przepisów (o opodatkowaniu przychodów z ewentualnej sprzedaży środków trwałych).
Podobnie wygląda sytuacja z wyposażeniem. Stanowią go rzeczowe składniki naszego majątku, nie będące środkami trwałymi, ale ich wartość początkowa przekracza 1.500 zł. Jeżeli posiadamy takie wyposażenie – mamy obowiązek wprowadzenia go do ewidencji. Ostatnim już chyba naszym obowiązkowym zadaniem ewidencyjnym, jako podatników ryczałtowych, będzie prowadzenie tzw kart przychodów zatrudnionych pracowników. Chodzi tu o imienną, szczegółowa rejestrację wypłacanych należności ze stosunku pracy (ewentualnie pracy nakładczej). Pamiętajmy bowiem, ze od naszych przychodów odliczać możemy odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. W porównaniu z innymi formami opodatkowania – wymogi ewidencyjne stawiane przed ryczałtowcami wcale nie są wygórowane.
Dodaj komentarz