Od 1 stycznia 2007 roku nowy przedsiębiorca może starać się o pomoc zwaną pomocą de minimis. Nie może ona przekraczać 200 tysięcy euro w ciągu 3 lat. Dla branż związanych z transportem drogowym kwota ta wynosi 100 tysięcy euro. Taka pomoc może być finansowana w całości lub częściowo przez Unię Europejską.
Aby określić łączną kwotę pomocy należy ustalić łączną kwotę pomocy otrzymaną w ciągu danego roku budżetowego oraz dwóch poprzednich lat. Prawo do przyjęcia takiej pomocy wydaje odpowiedni organ prawny danego państwa. Wyznacza on także datę przyznania pomocy.
Nad przestrzeganiem prawidłowego przebiegu pomocy de minimis czuwa Komisja Europejska. Każde państwo ma obowiązek ułatwiania przedsiębiorcom uzyskiwania takiej pomocy a jednocześnie musi pilnować prawidłowego jej przyznawania. Założeniem tego rodzaju pomocy jest wspieranie przedsiębiorczości bez naruszania zasad wolnego rynku. Dlatego kwoty te nie muszą być notyfikowane przez Komisje Europejską, której zadaniem jest kontrolowanie tego, czy w danym państwie członkowskim nie przyznaje się grantów, które zaburzają zasady gospodarki wolnorynkowej i uczciwej konkurencji. Z założenia, małe kwoty nie są w stanie tego zrobić. Jednak w przypadku bezprawnego pobierania środków, prawo przewiduje zwrot pomocy.
Pomoc de minimis może polegać na odroczeniu zapłacenia podatku, rozłożeniu płatności na raty lub umorzeniu podatku w całości lub częściowo, co w praktyce zdarza się bardzo rzadko. Taka ulga może być wykorzystana tylko w przypadku uzasadnionego interesu podatnika lub interesu publicznego.
Nie wszyscy przedsiębiorcy mogą skorzystać z pomocy de minimis. Wyłączeni są z niej między innymi ci, którzy zajmują się rybołówstwem, przemysłem węglowym, transportem towarów a także ci, którzy wytwarzają podstawowe produkty rolne.
