Co z ulgami podatkowymi?

Ulgi podatkowe to zwolnienia, odliczenia, zmniejszenia lub obniżki, powodujące obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku. Ich zastosowanie jest przewidziane przepisami prawa. Ulga może polegać na zastosowaniu niższych stawek podatkowych, odliczeniu od podatku lub odliczeniu od uzyskanego dochodu.

Polskie prawo podatkowe przewiduje ponad 130 zwolnień. Dla podatników to bardzo duże pole do popisu, natomiast dla Skarbu Państwa to strata. Eksperci z resoru finansów obliczyli, że państwo traci na tym co rok około 16 miliardów złotych. W związku z tym konieczne jest zlikwidowanie lub ograniczenie części ulg. Specjaliści nie są zwolennikami ostrych cięć, raczej przeglądu katalogu wszystkich ulg i jego rewizji.

Bardzo duża suma uzbierała się z odliczeń wprost od podatku. Ulga na dzieci kosztowała państwo ponad 5 i pół miliarda złotych. Premier Donald Tusk przymierza się do ograniczenia tych ulg – mają przysługiwać tym rodzicom, którzy posiadają minimum trójkę dzieci. Rozważana jest także opcja podniesienia wysokości składek dla osób samozatrudnionych oraz likwidacji pięćdziesięcioprocentowych kosztów  uzyskania przychodu dla osób wykonujących pracę na umowę o dzieło. Jeżeli stan polskiej gospodarki będzie się pogarszał, podniesiony zostanie także VAT, składka rentowa oraz akcyza.

Znawcy tematu uważają, że likwidacja wielu zwolnień i brak niektórych ulg podatkowych doprowadzi do rozwoju szarej strefy. Jednak z drugiej strony, ulgi nie mogą mieć charakteru socjalnego a raczej systemowy. To znaczy, że ulgi powinny przysługiwać przede wszystkim nowym podatnikom oraz takim, którzy przyczyniają się do rozwoju gospodarki poprzez tworzenie nowych miejsc pracy.

Zawieszenie działalności a ulgi podatkowe

Przedsiębiorca, który nie zatrudnia pracowników może, na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy, zawiesić działalność gospodarczą. Takie udogodnienie zostało wprowadzone 20 września 2008 roku. Należy zgłosić zamiar zawieszenia do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Wystarczy podać dane firmy oraz okres, na jaki działalność ma przestać funkcjonować. Do tego trzeba złożyć oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników. Jeżeli firma ma status spółki partnerskiej, jawnej, komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, należy także zawiadomić właściwego naczelnika Urzędu Skarbowego. Jeżeli po 24 miesiącach przedsiębiorca nie wznowi działalności, zostanie ona wykreślona z ewidencji przez odpowiedni urząd. Abu wznowić działalność wystarczy zgłosić ten fakt do CEIDG. Zgłoszenia są wolne od opłat.

W czasie przerwy, przedsiębiorca nie opłaca składek na ZUS od prowadzonej działalności. Zawieszenie działalności gospodarczej nie oznacza utraty prawa do ulg dla nowych firm. Ulga jest kontynuowana po upływie czasu zawieszenia, jednak nie dłużej niż 24 miesiące. Niestety, czas zawieszenia wlicza się do okresu, w którym podatnik ma prawo do ulgi. Jak to wygląda w praktyce? Jeżeli Kowalski założył firmę 1 stycznia 2011 roku to przysługują mu ulgi na składki ZUS do końca roku, nawet jeżeli w tym czasie zawiesza działalność na przykład na 3 miesiące.  Czas zawieszenia nie przedłuża okresu „ulgowego”. Jeżeli zawiesił działalność od lipca do końca września, to od października do grudnia nadal opłaca składki z przysługującą mu ulgą.

Faktura VAT

Faktura VAT to najczęściej spotykany dokument sprzedażowy. Czasami jest mylona z rachunkiem. Jeden i drugi dokument potwierdza dokonanie zakupu/sprzedaży, z tą różnicą, że faktura jest wystawiana przez VAT-owców, tzn. przedsiębiorców, którzy zgłosili swoje firmy na druku VAT-R. Od tamtego momentu są zobowiązani do wystawiania faktur a nie rachunków.

Informacje, jakie powinny znaleźć się na fakturze są ściśle określone przez prawo a konkretnie przez rozporządzenie Ministra Finansów. Dane jakie powinna zawierać faktura to:

  • imiona i nazwiska sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy
  • oznaczenie dokumentu napisem „Faktura VAT” oraz jej numer
  • numer NIP sprzedawcy i nabywcy (w przypadku, gdy nabywcą jest osoba prywatna, która nie prowadzi działalności gospodarczej NIP nie jest wymagany)
  • data wystawienia faktury
  • nazwa sprzedawanego towaru/usługi
  • ilość sprzedanego towaru
  • cena brutto i cena netto
  • stawka VAT oraz jej wartość

Wypisanie wymaganych danych jest trochę czasochłonne, dlatego warto pomyśleć o usprawnieniu tej czynności. Najprostszym sposobem jest posługiwanie się programem komputerowym stworzonym specjalnie do wystawiania faktur.

Pomoc de minimis

Od 1 stycznia 2007 roku nowy przedsiębiorca może starać się o pomoc zwaną pomocą de minimis. Nie może ona przekraczać 200 tysięcy euro w ciągu 3 lat. Dla branż związanych z transportem drogowym kwota ta wynosi 100 tysięcy euro. Taka pomoc może być finansowana w całości lub częściowo przez Unię Europejską.

Aby określić łączną kwotę pomocy należy ustalić łączną kwotę pomocy otrzymaną w ciągu danego roku budżetowego oraz dwóch poprzednich lat. Prawo do przyjęcia takiej pomocy wydaje odpowiedni organ prawny danego państwa. Wyznacza on także datę przyznania pomocy.

 Nad przestrzeganiem prawidłowego przebiegu pomocy de minimis czuwa Komisja Europejska. Każde państwo ma obowiązek ułatwiania przedsiębiorcom uzyskiwania takiej pomocy a jednocześnie musi pilnować prawidłowego jej przyznawania. Założeniem tego rodzaju pomocy jest wspieranie przedsiębiorczości bez naruszania zasad wolnego rynku. Dlatego kwoty te nie muszą być notyfikowane przez Komisje Europejską, której zadaniem jest kontrolowanie tego, czy w danym państwie członkowskim nie przyznaje się grantów, które zaburzają zasady gospodarki wolnorynkowej i uczciwej konkurencji. Z założenia, małe kwoty nie są w stanie tego zrobić. Jednak w przypadku bezprawnego pobierania środków, prawo przewiduje zwrot pomocy.

 Pomoc de minimis może polegać na odroczeniu zapłacenia podatku, rozłożeniu płatności na raty lub umorzeniu podatku w całości lub częściowo, co w praktyce zdarza się bardzo rzadko. Taka ulga może być wykorzystana tylko w przypadku uzasadnionego interesu podatnika lub interesu publicznego.

 Nie wszyscy przedsiębiorcy mogą skorzystać z pomocy de minimis. Wyłączeni są z niej między innymi ci, którzy zajmują się rybołówstwem, przemysłem węglowym, transportem towarów a także ci, którzy wytwarzają podstawowe produkty rolne.